Më kujtohesh

Në vrapin tërbues
të rinisë së gjallë
Ku gufojnë zemërat edhe syt në ballë

Ku qan' edhe qeshin edhe shum fjalë thonë

Të gjithë të urrenë dhe të gjithë të donë

Kohëra të vjetëra nga vitet që vdesin

Vdesin e varrosen veq kujtime mbesin

Në fotografi dhe në zemëra pa jetë

Ashtu rrahin kot , të vetme kan mbetë

Na bashkoi koha dhe koha na ndau

Në skajet e botës ndaras na përlau

Si zogj të trishtuar që nuk kan fole

Që harruan vendin , tokën ku kan le

Oj tokë e dashur , oj vendëlindja ime

Më je më e shtrenjtë se njëmijë agime

Lus Të Madhin Zot të më vdes në ty

T'mos ma marri shpirtin pa të pa me sy...


Argjend Xhelili