Zekati ėshtė detyra e katėrt themelore islame e cila paraqet manifestimin e dukshėm tė besimit islam.
All-llahu xh.sh. thotė:
Shembulli i pasurisė sė atyre qė e japin nė rrugėn e All-llahut ėshtė si njė kokėrr prej tė cilės mbijnė shtatė kallinj, ndėrsa nė secilin kalli ka nga njėqind kokrra. All-llahu ia shumėfishon (shpėrblimin) atij qė dėshiron, All-llahu ėshtė Bujar i Madh, i di qėllimet.
(El Bekare, 261)
Zekati ėshtė i obliguar me Kuran dhe Hadith me burimet kryesore tė Sheriatit, si detyrė e domosdoshme fetare, farzi ajn, e ēdo muslimani dhe muslimaneje tė pasur, tė cilėt sipas Sheriatit posedojnė sasi tė caktuar tė pasurisė nisabin.
Obligueshmėria e zekatit rrjedh nga mė shumė ajete kuranore, e nė veēanti ėshtė potencuar nė suren Tevbe:
Merr prej pasurisė sė tyre (tė atyre qė pranuan gabimin) lėmoshė qė ti pastrosh me tė dhe tu shtosh (tė mirat) dhe njėkohėsisht lutu pėr ta, se lutja jote ėshtė qetėsim pėr ta.
All-llahu dėgjon dhe sheh.
(Et Tevbe, 103).
Dhe nė pasurinė e tyre kishin pėrcaktuar tė drejtė pėr lypėsin dhe pėr tė ngratin (qė ka nevojė por nuk lyp).
(Edh Dharijat, 19).
Nga urdhėresat kuranore rezulton se zekati ėshtė detyrė dhe e drejtė. Detyrė e tė pasurve ndaj tė varfėve, ndėrsa e drejtė e tė varfėve ndaj tė pasurve.